Tijdens de tentoonstelling The Factory Set van Ron van der Ende in de Kunsthal hing bij HET PLAFOND diens vroege werk Walvis / Miyamoto Musashi uit 1988, dat sindsdien deel uitmaakt van de collectie van Guus Vreeburg/HET PLAFOND.
Het is gemaakt van gasbuis, racefietsstuurtape in twee kleuren, en witte denimstof.
De walvis dook als het ware op uit het water van de Zalmhaven, sinds 1992 Gedempte Zalmhaven.
De installatie, die Jochem Rotteveel voor HET PLAFOND maakte omarmt de hele ruimte – zij wervelt langs het plafond, langs diverse wanden, traptreden en de grote winkelruit aan de straat.
Wie Rotteveels recente werk kent, zou wellicht ook hier de abstraherende maar toch in essentie figuratieve beelden verwachten die hij schildert uit gekleurd tape. Dergelijke tape-eningen zijn voor hem altijd verbeeldingen van zijn intuïtieve reactie op visuele motieven.
Bij Het Plafond kiest hij een heel andere benadering: hier zijn het woorden en zinnen, die monumentaal beeld worden: “En de woorden wolken / onder het grijze plafond / …”
Jochem Rotteveel is bekend van zijn tape-eningen in brede tape in felle kleuren, waarmee hij stoere, monumentale beelden maakt. Hij noemt dat ‘schilderen met tape’. Dergelijke beelden waren onlangs te zien in galerie Helder in Den Haag. De titels van die werken deden vermoeden dat het om landschappen ging, sterk geabstraheerd en geschematiseerd in zowel kleur als vorm.
Het tape waarmee Rotteveel werkt kent een tamelijk uitgebreid, maar uiteindelijk toch geschematiseerd palet in stevige, heldere kleuren. De enige manier om tot subtiele nuances te komen is door de contrastwerking van verschillende kleuren tape pal naast elkaar.
Ook zijn vormentaal is tamelijk schematisch. Alhoewel Rotteveel zijn tape als het ware kneedt in allerlei bochten en krommingen, waardoor een driedimensionaal oppervlak ontstaat als dat van verfklodders, blijft het tape toch altijd stugger dan de souplesse van kwast of penseel.
Zelf zegt hij er in een recente tekst[1] dit over: “Gefascineerd door de schilderachtige kwaliteiten van tape paste ik het materiaal steeds vrijer en losser toe in de hoop de toets te vinden die dit materiaal in zich heeft. Anderzijds hou ik van sterk grafische en heldere composities die leiden tot strenge, hermetische beelden.”
Rotteveels landschappelijke composities zijn niet te zien en begrijpen als afbeeldingen van bestaande landschappen, en zelfs niet als geschematiseerde abstracties daarvan – maar eerder als verbeeldingen van Rotteveels intuïtieve reactie op visuele motieven.
Gevraagd om een werk te ontwikkelen voor HET PLAFOND, kwam Jochem Rotteveel bij ons eerste … Lees Meer
Tapeworms – Urban parasites #1: binnen-buiten
De installatie Tapeworms – Urban Parasites #1: binnen-buiten was onderdeel van de Language & Art Gallery Tour ttv 45e Poetry Poetry International Festival Rotterdam 2014
Met zijn project Tapeworms – Urban Parasites #1: binnen-buiten pakt Isaac Monté (1988; opgeleid als interieurarchitect en productontwerper) heel het plafond van HET PLAFOND. Een weefsel uit flinterdunne stroken mat en zachtglanzend materiaal vult de ruimte: van boven tot onder, van links naar rechts en van voor naar achter. Dat weefsel is niet statisch, maar golft door ruimte en tijd. Nu eens werkt het uitnodigend, dan weer biedt het nauwelijks een ingang, en sluit het je eerder buiten. Is dit weefsel een apart ‘ding-in-de-ruimte’, als een hangmat bijvoorbeeld? Óf is het onderdeel van de ruimte zelf, als een soort bewegende wand, of interactief plafond? Is het dus ‘object’ of ‘architectuur’? Misschien wel beide tegelijk. Het lijkt zich als een parasiet genesteld te hebben in HET PLAFOND, niet alleen in ‘de ruimte boven je hoofd’, maar in de hele ruimte – in hoeverre zijn wij nog welkom in deze veelheid? Tegelijkertijd intrigeert het door zijn gracieuze bewegingen – als van pauwen of pijlstaartroggen.
Hier wordt die beweging opgewekt door een paar dozijn kleine elektromotortjes, dicht onder het plafond. Ze worden aangestuurd door een computer en ontwerpsoftware (Arduino). De zwarte stroken waaruit het welvende weefsel is opgebouwd zijn in werkelijkheid videotape – u weet wel, uit van die wat ouderwets wordende VHS-cassettes.
Uit die twee componenten bouwt Isaac Monté een site specific installatie die getuigt van veel realiteitszin en die tegelijk in meerdere opzichten heel poëtisch te noemen is.
Isaac Monté (Gent, 1988; woont en werkt in Rotterdam) is een jonge interieurarchitect-productdesigner, die niet het zoveelste leuke lifestyle gadget wil ‘creëren’. Hij studeerde in de zomer van 2013 af bij de bachelor Product Design van de Willem de Kooning Academie. Hij won toen de Drempelprijs Vormgeving voor projecten als ‘Les Sauvages’ – waarbij hij het bont van doodgereden katten, hazen en konijnen nieuw leven gaf in een serie fetish-maskers – en de ‘Filter Factory’ – … Lees Meer
HET PLAFOND, de tentoonstellingsruimte in het woonhuis van Guus Vreeburg en Willem Besselink, kent de gangbare drie dimensies, als een kubus. Éen zijde daarvan is van glas, zodat dat wat zich binnen afspeelt zichtbaar is voor het publiek op het trottoir buiten. Dat trottoir loopt over waar eens – nog niet zo heel lang geleden – water kabbelde: het water van de Gedempte Zalmhaven…
Daan Botlek heeft de ruimte van HET PLAFOND bevolkt met zijn figuren – 2D? 3D? Ze houden zich, zoals steeds bij Botlek, ook nu weer niet bij voorbaat aan natuurlijke begrenzingen: ze laten overal onnavolgbare sporen na…
Als kijker sta je bij HET PLAFOND op een verdwenen wateroppervlak. Welk water? En hoe diep? Hoe groot dus die figuur die half uit dat water omhoog steekt? Jij torent daar hoog – ook droog? – bovenuit… En hoog boven jou de voeten en benen en handen en armen van nóg een figuur – of is het dezelfde? En zie je die waterrimpelingen boven je – jij stond toch óp een wateroppervlak? Die halve figuur boven je hoofd, wadend door het water – ben je dat zélf? Maar ik stond toch buiten? Of toch binnen? Op het trottoir – of toch op het water? Of er ín?
Oog in oog met de installatie die Daan Botlek maakte voor HET PLAFOND zou je niet zeggen, dat hij van huis uit tekenaar is: uit het plafond boven je hoofd zie je de onderste helft van een monumentaal mensen-lijf – en pal daaronder, aan je voeten, steekt een mensenromp-met-hoofd uit de vloer…. Kop, schouders, armen, benen, handen, voeten – álles is zwaar en groot uitgevallen; gekneed uit witte materie, lijkt dit veel meer op klassiek beeldhouwwerk uit nobel marmer of desnoods uit gips dan op werk van een tekenaar…
Daan Botlek studeerde in 2004 af aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam bij de opleiding Illustratie. Sindsdien heeft hij vooral getekend: opdrachtwerk – om het hoofd boven water te houden – maar vooral ook veel eigen projecten: strips, CD-hoesjes, graffiti en andere … Lees Meer
…